müzeyyen senar neyleyim köşkü (ah edip inlerim)

ah edip inlerim gurbet elinde
uzaktan göründü benim dağlarım
yine garip kaldım gurbet elinde
sevgilimi hergün anar ağlarım

neyleyim köşkü, neyleyim sarayı
içinde salınan yar olmayınca

kimsesiz hem öksüz kaldım bu yerde
talihim düşürdü beni bu derde
gözümü kapadı bir kara perde
evimi yurdumu anar ağlarım

neyleyim köşkü, neyleyim sarayı
içinde salınan yar olmayınca